Netflix-serie ‘Mo’ houdt Amerika een spiegel voor

Als staatloze Palestijnse vluchteling die al 22 jaar zonder papieren in Houston woont, bevindt Mo Najjar zich in een onmogelijke situatie. Seizoen twee van de Netflix-serie Mo begint in Mexico, zes maanden na de slotscène van seizoen één. Daarin zagen we hoe Mo vast kwam te zitten in Mexico na een achtervolging - of ontvoering, als je het hem zelf vraagt - de grens over, om gestolen olijfbomen terug te krijgen.

Met de dag wanhopiger omdat hij binnenkort eindelijk zijn asielzitting heeft, doet Mo er alles aan om de grens weer terug over te steken. Wanneer hij op het punt staat geholpen te worden door de Amerikaanse ambassadeur, is daar ‘hét conflict’: Mo kan het niet loslaten dat de ambassadeur weigert om Israëls bezetting als zodanig te benoemen. Daarmee verspeelt hij zijn kans legaal terug te keren naar Houston.



Zijn principes en standvastigheid zijn ook nu weer een rode draad in de serie. Waar seizoen 1 van Mo vooral focust op Mo’s leven, en overleven, als staatloze Palestijnse vluchteling in de VS, raakt seizoen twee aan meer thema’s. De afleveringen manoeuvreren feilloos tussen de zwaarte van het Amerikaanse grensbeleid en een onmogelijk asielsysteem aan de ene kant, en familieverwachtingen, een liefdesdriehoek en vriendschap aan de andere kant.

Ook is er nu meer ruimte voor de andere leden van de Najjar-familie. Mo’s broer Sameer, die autistisch is, gaat op aandringen van zijn zus Nadia naar een therapeut en komt erachter waarom hij zich nooit thuis heeft gevoeld in deze wereld. Moeder Yusra kijkt via haar telefoon toe hoe haar land en haar mensen geweld wordt aangedaan.

„We zijn het hun verplicht om op zijn minst te kijken”, zegt Yusra. „En we zijn het hun verplicht om ook te leven”, antwoordt Nadia. Liefde voor Palestina en de droom om hun familie op de Westelijke Jordaanoever te bezoeken is als een constante zware wolk boven het leven van de Najjars.

Ondanks de zware thema’s die voorbij komen, behouden de afleveringen een bepaalde luchtigheid. De serie zit vol met culturele verwijzingen die zowel uniek zijn voor de Arabische cultuur, als universeel herkenbaar zijn. Mo’s sarcastische humor en zijn ego zetten de toon.

Bovenal toont Mo menselijkheid; zelfs van diegene waarvan je het het minst verwacht. De serie is semi-autobiografisch en geschreven door cabaretier Mohammed Amer - die ook de hoofdrol vertolkt - en Ramy Youssef - bekend van de prijswinnende serie Ramy . Hoewel seizoen twee grotendeels is geschreven na 7 oktober 2023, koos Amer ervoor de laatste scène te laten eindigen op 6 oktober.

Tegen de site Vulture vertelde hij de gebeurtenissen op, en na, 7 oktober niet in de serie te hebben willen verwerken, omdat het geen recht zou doen aan de geschiedenis. Het seizoen werd gefilmd vóór Trumps verkiezingswinst in november, maar toch sluiten de afleveringen aan op het Amerika van nu. Mo biedt een krachtig tegenwicht aan Trumps wereldbeeld waarin ongedocumenteerde mensen gedeporteerd worden, de grens op slot moet, en migranten een ‘invasie’ vormen.

De serie houdt Amerika een spiegel voor. Mo is grappig, oprecht en laat de kijker lachen, zelfs op momenten wanneer tranen meer voor de hand zouden liggen..