De eeuwige jeugd is dichterbij dan je denkt

Hoe leuk is oneindig leven? Wat doet dat met onze perceptie van tijd? Een tentoonstelling in Basel zet je erover aan het nadenken.

featured-image

De tas is waterdicht en lijkt op een vis. Je stopt je kleren en je telefoon erin, gespt de vis om en stapt in de rivier. Rheinschwimmen is een van de zomerse genoegens in Basel : je stroomafwaarts laten drijven met je Wickelfisch .

Langs twee oevers van de Rijn dobberen ze op mooie dagen onder de stenen en ijzeren bruggen de hele dag voorbij met zo’n gele, groene, rode of knalpaarse vis-tas als boei. Op deze grauwe middag in maart schuiven alleen wat meeuwen richting Lobith, om hun as draaiend in kolken en rimpelingen. In het midden van het vaarwater werkt zich een binnenvaarttanker stroomopwaarts, dieselrook boven een furieus kielzog.



Van de Griekse filosoof Heraclitus, die in de zesde eeuw voor Christus leefde, is niet veel bewaard gebleven, behalve een paar uitdrukkingen. ‘Panta rhei’ , alles stroomt, is er één van. ‘Men kan niet tweemaal in dezelfde rivier stappen’ is een andere.

Die laatste wordt wel gezien als metafoor van de tijd: het water mag hetzelfde ogen, maar het is steeds nieuw water dat voorbij komt. Misschien is Rijnzwemmen wel zo’n verrukkelijke bezigheid omdat de tijd even stil lijkt te staan. Want waar jij meedrijft met het water is het wel degelijk steeds dezelfde rivier.

Zo bezien versnel je de tijd als je méézwemt. En wie tegen de stroom in probeert te zwemmen, remt de klok. Basel is een goede plaats om over de tijd te mijmeren.

Mensen die uitzichtloos lijden kunnen vanouds in Zwitserland strenge euthanasiewetgeving in hun eigen land .