Plagiërende peerreviews die nergens op slaan voor een artikel in een respectabel tijdschrift

Vage opmerkingen, die soms niet eens over de desbetreffende paper leken te gaan, lieten de alarmbellen afgaan bij hydroloog Mikolaj Piniewski van de Warsaw University of Life Sciences in Polen. De peerreviews die hij binnenkreeg op twee van zijn artikelen, sloegen nergens op. Een voorbeeld: „Er is meer uitleg nodig over waar er sprake is van een onderzoekslacune en wat de doelstellingen van het onderzoek zijn.

De onderzoekskloof en de doelstellingen van het onderzoek worden niet in detail uitgelegd, waardoor de lezer de betekenis van het onderzoek mist.” Zelfs een leek op het gebied van hydrologie kan zien dat een hydroloog niks met dit commentaar kan. Beide manuscripten waren ingediend bij een respectabel tijdschrift, dus Piniewski verwachtte kwaliteitsreviews.



Maar toen hij de reviews door plagiaatcontroleprogramma Duplichecker haalde, leverde dat gelijkenis-indexen op variërend tussen 44 en 89 procent in drie van de vier reviews voor het eerste manuscript, en tussen 44 en 100 procent in twee van de drie reviews voor het tweede. „Als zulke resultaten zouden verschijnen bij een check van een ingediende paper, zou die subiet in de afwijzingenbak belanden”, schrijft Piniewski in een paper over de kwestie , waar Nature over berichtte . Handmatig aanvullend onderzoek door lange zinnen aan Google te voeren liet zien dat dezelfde zinnen soms wel in vijftig reviews terugkwamen verspreid over 19 tijdschriften.

Een lacune aanwijzen in hydrologisch onderzoek, vraagt logische.