Stijging van het aantal muskusratten, maar de kans dat de beesten Veendam bereiken is klein. 'Geen reden tot paniek'

De bestrijding van muskus- en beverratten in Nederland is bij wet geregeld. Het doel is om de populatie zo klein mogelijk te houden, zodat schade beheersbaar is. De 23 muskusratvangers, die met name de grens tussen Groningen en Drenthe met Duitsland bewaken, zie wel een stijging van het aantal ratten, maar volgens Marc Rothengatter van Hunze en Aa ́s is er geen reden tot paniek.

featured-image

„Met name vorig jaar zijn er veel meer muskus- en beverratten gevangen dan in voorgaande jaren”, zegt Rothengatter. „Dat heeft onder meer te maken met de hoeveelheid neerslag die in het najaar en in de wintermaanden is gevallen.” Volgens hem worden circa 95 procent van de muskusratten en beverratten gevangen in het grensgebied met Duitsland.

„We zien in het binnenland de vangst dalen.” Doel van de waterschappen is om de populatie muskus- en beverratten zo klein mogelijk te houden. De beesten graven namelijk gangen en holen in dijken en oevers en dat is gevaarlijk voor de waterveiligheid.



„We moeten wel alert blijven”, zegt Rothengatter, daar de beesten zich razendsnel voortplanten. „Een muskusrat kan drie keer per jaar jongen krijgen, zes tot zeven stuks per worp.” De beverrat kan zich eveneens het gehele jaar door voortplanten.

Na een draagtijd van 127 tot 138 dagen worden twee tot negen jongen geboren. Een beverrat is overigens een imposant dier. Een volwassen exemplaar kan volgens Rothengater wel 12 tot 13 kilogram zwaar worden, met een lengte tot wel 65 centimeter.

De Unie van Waterschappen besloot in 2019 om de muskusrattenpopulatie in Nederland tot aan de grens met Duitsland terug te dringen. Om dit doel te bereiken zijn twaalf tot vijftien jaar uitgetrokken. Waterschap Hunze en Aa’s ving vorig jaar in de provincie Groningen 250 beverratten, een stijging van 81 ten opzichten van een jaar eerder.

Rothengatter zegt dat dit komt omdat de aandacht voor.